پرند گان: 2009/7/1

۱۳۸۸ مرداد ۹, جمعه

چاره

در سالهای اخیردر اینجا (آلمان) چاپ کتابهایی مد شده که هر وقت چند جلدی یه چاپ میرسد که نویسندگان این کتابها بیشتر مردم عادی هستند که سرگذشت خود را به تحریر در میاورند و آنهم پیروزی آنها بربیماری سرطان از انواع لاعلاج وبدخیمش که در کل تمامی این اشخاص در یک نکته دلیل پیروزیشان را در چند عامل میدانند, تشخیص بموقع بیماری اراده قویشان حمایت اطرافیان و روحیه شاد و قوی و . . . آنچه که بالااشاره شد را با اوضاع و احوال سی ساله و امروزمیهنم مقایسه میکنم میبینم تمام شرایط پیروزی بر بیماری سه دهه را که شباهت فراوانی به سرطان را دارد دارا میباشیم مرض خودرا که حکومت دینی میباشد را همگی شناخته ایم حتی آنهایی که در طول این سالیان آنراشاید غده ایی خوش خیم و درمان پذیر میپنداشتند هم دیگر باور نموده اند تنها رهایی از بیخ و بن کندنش میباشد و بس . در مورد اراده قوی هجوم و حظور مردم از لحظه به تاراج رفتن آرایشان وباز پس گرفتن آن تا راهپیماییهای ملیونیشان دادن هزینه های سنگین از شهادت جوانان و اسارتشان شکستن سر ودستشان . . . و امروزه که مادران داغ جوان دیده بر خلاف معمت مادران که بر سینه بکوبند و چنگ بر روی بکشند به استواری البرز ایستاده اند و با مصاحبه ها و افشاگری ها راه جگر گوشه هایشان را میروند و رسا تر از بقیه قریاد بر میاوردند نترسین نترسین ما همه با هم هستیم .حمایت اطرافیان در این مورد هم میهنان دور از یار ودیار میتوان گفت از همان دقایق اول اعتراضات در گوشه و کنار جهان با هر آنچه و هر توانی داشتند با بر گزاری راهپیماییها و گردهمایی ها و اعتصاب غذا و . . . که همچنین ادامه دارد از هر صتقی , مسلکی و مرامی نشان دادند که در کنارهم وطنان خود برای غلبه بر این مرض میباشند و صدای مظلومیت و حقوق از دست رفته هم میهنان خودشان را به گوش جهانیان میرسانند تا, جهانیان بدانند کسانی که در طول این سی سال مرگ بر این و آن گفته و خواهان نابودی قومی و ملتی بودند و . . . مردم واقعی این سرزمین اهورایی نبوده اند ,که مزدورانی بودند که در تمام این دوران مردم صلح دوست ایران زمین را به اسارت گرفته بودند و دسته دسته از آنان را در زندانها شکنجه کرده وبه جوخه های اعدام سپرده اند و امروز در خیابانها دختران و پسران و زنان و مردان سلحشور آزادیخواه را به خاک و خون میکشند که با گذشت هر لحظه ایی, حال بیشتر از پیش بر همه این امر بارز میگردد که این بیماری در حال تباه و نابود شدن است و به همین زودی زود, مردم ماهم کتاب غلبه خود بر سرطانشان را به رشته تحریر در خواهند آورد تا خلق هایی که از درد مشابه در رنجند آنرا شیوه مبارزه خود قرار دهند.