دیدمت ، آهسته پرسیدمت
قصّاب خانه ی بشریّتاگر اسم و اتهامش را در نظر نگیریم چیزی عوض نمی شود :
تو آلمان هیتلری می کشتند که یهودی است
حالا تو اسرائیل می‌کشند که طرف‌دار فلسطینی‌ها است
عرب‌ها می‌کشند که جاسوس صهیونیست‌ها است
صهیونیست‌ها می‌کشند که فاشیست است
فاشیست‌ها می‌کشند که کمونیست است
کمونیست‌ها می‌کشند که آنارشیست است
روس ها می‌کشند که پدر سوخته از چین حمایت میکند
چینی‌ها می‌کشند که حرام‌زاده سنگ روسیه را به سینه می‌زند
و می‌کشند و می‌کشند و می‌کشند
و چه قصاب خانه‌یی است این دنیای بشریت
احمد شاملو
سپاس فراوان از آزاده عزیز برای ارسال مطلب بالا.
پنجره (فروغ فرخزاد)
قلم جلال را همیشه دوست داشته و دارم, اگر کتابخوانی را با صمد شروع کردم با جلال ادامه اش دادم . زمانیکه سیمین دانشور سووشون را تقدیمش کرد و اورا جلال زندگیش نامید , منهم اورا جلال آسمان پر ستاره ادبیات وطنش میدانستم. چند وقتی است, که آرزو میکنم ایکاش زنده بود و سیمین جلالش را داشت و ماهم نوشته های تازه اش را . میدانم آنقدر مانند اسمش بزرگ بود که اگر دستی در کتاب خدمت و خیانت روشنفکرانش نمیبرد جلد دومی برایش مینوشت همینطور کتابی بنام شرق زدگی که اینروزها بنوعی گرفتارش شده ایم.
اینبار نوبت این گربه زیبا بود که بهار را به بیشه شیران بیاورد و با چهره شاد و خندانش یشارت دهد که بر عکس 1388که سال اشکها و لبخندها بود 1389 سال امیدها خواهد بود, سالی که هر ماهش همچون فروردین شاداب و هر فصلش نیز مانند بهار سبز و پایانش انشااله آغاز بهار آزادی خواهد بود . . .
حق ما گرفتنی نیست
آسمونشم بگیرید
این پرنده مردنی نیست
آخرین سنگر سکوته
خیلی حرفا گفتنی نیست
. . .
ستاره‌ی جاويد
در آسمان ِ وطن‌ای ستاره يکتايی
ميان ِ آن همه اختر هنوز تنهايی
تو را چه نور به گوهر سرشته است زمان
که هر چه دور شوی بيشتر هويدايی ؟
تو‌ای ستاره‌ی دنباله دار ِ آزادی
هنوز در ره پيموده روشنی زايی
اگر چه رهبر ديروزهای ما بودی
هنوز راهبر رهروان فردايی
ز نيش ِ طعنه‌ی ناپُختگان نيازردی
بزرگمردی و بر کودکان شکيبايی
هر آنکه دامن آلوده خواست پاک کند
به آبروی تو زد دامنش که دريايی
هر آنکه ماند به کارش دوباره يادت کرد
مگر طلسم گشايی ؟ مگر مسيحايی ؟
عدوی جان ِ تو هم يزد گرد و هم حَجّاج
برفت آن يک و اين هم رَوَد تو بر جايی
حسود ِ نام تو خودکامگان کهنه و نو
به نوبتند در اين رهگذر تو مانايی
ز هرزه لايی هر کوته آستين چه هراس
به پای تو نرسد دستشان که والايی
سرشته است زمان نام تو به نام وطن
درفش ميهن مايی هميشه برپايی
به نام پاک تو ايران هماره می‌بالد
تو‌ای ستاره‌ی جاويد مشعل مايی
نعمت آزرم
من اینجا از نوازش نیز چون آزار ترسانم
ز سیلی زن ، ز سیلی خور
وزین تصویر بر دیوار ترسانم
درین تصویر
از شعر چاووشی اخوان ثالث که در اینجا هم میتوانید تمام شعر را بخوانید و با صدای شاعر بشنویید . . .
